Όλο και πιο συχνά φτάνουν στα αυτιά μας ειδήσεις για αναταραχές σε φτωχές χώρες οι οποίες έχουν αιτία την αύξηση της τιμής των τροφίμων. Δηλαδή για κάποιους παγκόσμιους συμπολίτες μας είναι δύσκολο έως αδύνατο να αγοράσουν τρόφιμα όπως το ρύζι, η πατάτα κ.λ.π. Ξέραμε πως έτσι και αλλιώς κάποιοι πεθαίνουν από την πείνα, απλά τώρα αυτοί έγιναν πάρα-πάρα πολλοί…τόσο κυνικά.
Έτσι και αλλιώς ο λόγος της εξαθλίωσής τους είμαστε εμείς και ο πολιτισμός μας. Η ανισοκατανομή του παγκόσμιου πλούτου είναι προφανής…αρκεί να σκεφτεί κανείς πως το νερό που εμείς ξοδεύουμε για να συμπαρασύρει τα οργανικά μας απορρίμματα στην λεκάνη είναι τόσο πολύτιμο για την ζωή εκατομμυρίων παιδιών…αρκεί να σκεφτεί κανείς πως υπάρχουν εκατομμύρια συνανθρώπων που καλούνται να ζήσουν με λιγότερο από 1$/ημέρα (λιγότερο από αυτό που ξοδεύουμε για τσίχλες ή για τα sms μας την ημέρα).
Αφού καταφέραμε να φτιάξουμε τέτοιες ανισότητες τώρα μας έπιασε και ο πόνος για το περιβάλλον…αλλά και αυτό με λάθος τρόπο. Αντί να σταματήσουμε την υπερκατανάλωση σαβουροπροϊόντων που οδηγεί την Κίνα και την Ινδία να υπερπαράγουν ρύπους στρεφόμαστε σε ψευτολύσεις που επιδεινώνουν την κατάσταση. Για παράδειγμα τα βιοκαύσιμα που παράγονται από άμυλο ανεβάζουν την τιμή των αμυλούχων τροφίμων αφού μέρος αυτών τα απορροφά η βιομηχανία καυσίμου. Οι βιοδιασπόμενες σακούλες από ρύζι ή πατάτα ανεβάζουν κατακόρυφα την τιμή αυτών των πρώτων υλών σε δυσθεώρητα ύψη για τους φτωχότερους πολίτες του πλανήτη.
Άρα ας αφήσουμε τις λύσεις βιτρίνα-φιγούρα για το περιβάλλον και ας σταματήσουμε την υπερκατανάλωση των πάντων…έτσι για πλάκα.
Ας αφήσουμε και κανέναν άλλο να ζήσει…
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου