Καλημέρα,
41 χρόνια μετά και αυτός ο θόρυβος 6:30 το πρωί δεν είναι οι ερπύστριες των τανκς. Είναι ο συν-Έλληνας που έβαλε στη διαπασών τα σκυλάδικα πρωί-πρωί.
Σήμερα δεν θα περάσω μπλόκα για να πάω στη δουλεία μου, θα περάσω από τη Βουλιαγμένης.
Ο χαφιές δεν είναι ο ψηλός απέναντι. Ο χαφιές είναι κρυμμένος κάτω από τα πλήκτρα που γράφω, είναι επάνω στις κολώνες και με κοιτάζει με μάτι ηλεκτρονικό, έχει φωλιά μέσα στο τηλέφωνο μου…
Δεν θα με ανακρίνει ο Μπάμπαλης στη Μπουμπουλίνας το βράδυ. Θα με ανακρίνει η Μαρίνα στο Φλοράλ για κάτι που είδε στο Facebook μου…
Δεν θα φωνάξω Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία. Έκλεισε η φωνή μου τόσα χρόνια και ακόμα περιμένω….
Στο κρατητήριο δεν είμαι μόνος. Είμαι με τους γονείς μου και θα είμαι για πάντα. Με 650 € πώς θα φύγω από το σπίτι να ζήσω μόνος – ελεύθερα;;
Οι χούντες, οι μεγάλες, οι στρατιωτικές πάντα θα πέφτουν αφού όλοι θα βάζουμε το χεράκι μας…
Οι χούντες που είναι μέσα στην τηλεόραση, στο απέναντι γραφείο και κυρίως μέσα στο πουκάμισό μας πότε και πώς θα φύγουν……;;;;
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
Πολύ καλό το κείμενο ενόψη της ''επετείου''.
Δυστηχώς με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο η χούντα δεν τελείωσε το 74.
Δημοσίευση σχολίου