Πολλοί σύλλογοι…καθόλου κράτος;;

Κάθε μέρα που περνά πέφτει στην αντίληψη μας η ύπαρξη ενός συλλόγου. Σύλλογος για την προστασία της καφέ αρκούδας, σύλλογος προστασίας περιβάλλοντος της τάδε και της δίνα περιοχής, σύλλογος για την κυκλοφοριακή αγωγή, σύλλογος για την διάδοση της πολιτιστικής κληρονομίας, σύλλογος ληστευθέντων, σύλλογος δανειοληπτών, σύλλογοι καταναλωτών και πάει λέγοντας…

Στην αρχή νόμιζα πως αυτοί είναι χώροι εκτόνωσης γραφικών αργόσχολων. Με τον καιρό κατάλαβα πως οι σύλλογοι αυτοί προσπαθούν να διασώσουν και περιφρουρήσουν διάφορα δικαιώματα και ανάγκες του πολίτη. Προσπαθούν για παράδειγμα να φρενάρουν τα καρτέλ των εταιριών, να προστατεύσουν την φύση από τους εργολάβους, να μας αφυπνίσουν. Για να τα πετύχουν αυτά οι συμπολίτες μας ξοδεύουν χρόνο, χρήμα και σύρονται συχνά στα δικαστήρια από το κράτος.

Τελικά μήπως αυτή πληθώρα συλλόγων μας δείχνει πως το κράτος δεν είναι ‘κοινωφελές’ αλλά είναι απέναντι στον πολίτη που σε τελική ανάλυση το χρηματοδοτεί.

Μήπως η κρατική ασυδοσία έχει χτυπήσει ‘κόκκινο’ και το πλήθος των συλλόγων είναι το μέτρο της ασυδοσίας αυτής;

Σε λίγο όλοι μαζί θα φτιάξουμε το σύλλογο διάσωσης του πολίτη…γενικά.

Μάλλον…πολλοί σύλλογοι καθόλου κράτος